Ελληνικό νησί Κέα (Τζια)
H Κέα είναι Ελληνικό νησί του Αιγαίου και ανήκει στις Κυκλάδες. Η Κέα που είναι γνωστή και ως Τζια, είναι ένα πανέμορφο νησί και το κοντινότερο στην Αττική από τα κυκλαδονήσια. Στην Κέα μπορείτε να βρεθείτε μόνο σε 60 λεπτά από το λιμάνι του Λαυρίου και γι’ αυτό είναι ιδανικός προορισμός ακόμη και για μονοήμερες εξορμήσεις από την Αθήνα.
Στην Κέα θα βρείτε υπέροχες παραλίες, παραδοσιακούς οικισμούς και αξιοθέατα αρχαιολογικού και θρησκευτικού ενδιαφέροντος και ένα από τα καλύτερα ανεπτυγμένα δίκτυα μονοπατιών στις Κυκλάδες, που αποτελούν πρόκληση για τους αποφασισμένους περιηγητές που θέλουν να γνωρίσουν το φυσικό περιβάλλον της Κέας. Η Κέα (Τζια) τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί σε σημαντικό τουριστικό πόλο και χάρη στην κοντινή της απόσταση από την Αττική αλλά και γιατί είναι αρκετοί όσοι την επιλέγουν σαν το τόπο της παραθεριστικής τους κατοικίας.
Κέα (Τζια) Ιστορία
Η ιστορία της Κέας, όπως και των περισσότερων περιοχών της Ελλάδας συνδέεται με την Ελληνική μυθολογία, ενώ η αρχαιολογική σκαπάνη μας αναδεικνύει συνεχώς σημαντικές πλευρές της. Τα παλαιότερα ίχνη κατοίκησης στην Κέα, έχουν βρεθεί στον προϊστορικό οικισμό στην θέση Κεφάλα, ενώ ένας οικισμός που κατοικήθηκε μέχρι την ελληνιστική εποχή έχει βρεθεί στην χερσόνησο της Αγίας Ειρήνης. Όλα δείχνουν ότι η Κέα έπαιζε σημαντικό ρόλο στο προϊστορικό Αιγαίο.
Σημαντική ήταν η ανάπτυξη της Κέας τα ιστορικά χρόνια. Ως πρώτος οικιστής του νησιού αναφέρεται ο Κέως από την Ναύπακτο που την κατέλαβε επικεφαλής των Λοκρών. Αυτός έδωσε και το όνομα του στο νησί που ονομάστηκε Κέα. Το προηγούμενο όνομα της ήταν Υδρούσα . Σημαντικές υπήρξαν για την Κέα οι τέσσερις αρχαίες πόλεις της που αναπτύχθηκαν μετά τον Ιωνικό εποικισμό της. Η Ιουλίς, η Κορησσός, η Καρθαία και η Ποιήεσσα. Το πολιτικό σύστημα της αρχαίας Κέας ήταν τόσο σημαντικό που ο Αριστοτέλης του αφιέρωσε ολόκληρο βιβλίο του, το «Κείων Πολιτεία», που δυστυχώς δεν έχει σωθεί. Από τους θεσμούς της αρχαίας Κέας, έχουν σωθεί παραδόσεις για τον νόμο της υποχρεωτικής αυτοκτονίας των ηλικιωμένων με κώνειο, μόλις έφταναν σε μια συγκεκριμένη ηλικία, τον λεγόμενο « Κείον το Νόμιμον».