Ελληνικό νησί Μύκονος
Η Μύκονος είναι ένα Ελληνικό νησί των Κυκλάδων. Στέκεται καταμεσής στο Αιγαίο σαν ένα μονάκριβο στολίδι που το δημιούργησε ο χρόνος, το ελληνικό φως και ο ανώνυμος λαϊκός τεχνίτης. Όσα και να ειπωθούν και να γραφτούν για τη Μύκονο είναι λίγα. Η Μύκονος για αιώνες έζησε στη σκιά του θρησκευτικού κέντρου της Δήλου και έπρεπε να φτάσει ο 20ος αιώνας για να προσφέρει στη Μύκονο τη διεθνή καταξίωση στον παγκόσμιο τουριστικό χάρτη, ξεκινώντας από την δεκαετία του 60′.
Η Μύκονος, το νησί των ανέμων, όπως την έχουν ονομάσει λόγω των ανέμων που πνέουν το περισσότερο καιρό, είναι το πιο δημοφιλές και κοσμοπολίτικο νησί των Κυκλάδων, και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι συγκαταλέγεται στα πιο διάσημα νησιά σε ολόκληρο τον κόσμο. Το φως στη Μύκονο από τις πρώτες πρωινές αχτίδες του ήλιου μέχρι την δύση του είναι εκπληκτικό και συμπληρώνει την ατμόσφαιρα των εικόνων που φαντάζουν λες και ξεπήδησαν από ζωγραφικό πίνακα.
Ξεχωριστή και ιδιαίτερη η κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική της με τα τετράγωνα κατάλευκα σπίτια χτισμένα πότε το ένα πολύ κοντά στο άλλο και πότε σκορπισμένα πάνω σε λόφους και βουνά, πότε πάνω σε μεγάλα βράχια, και πότε ακριβώς μπροστά στο κύμα. Αλλά ακόμα και χτισμένα μέσα στη θάλασσα στην πασίγνωστη Μικρή Βενετία. Εκεί που το ηλιοβασίλεμα πλημμυρίζει με χρώματα τον ουρανό και φωτίζει τα πάντα με μια βαθιά πορτοκαλί απόχρωση καθώς ο ήλιος βυθίζεται στη θάλασσα. Κι από πάνω της, στέκουν επιβλητικά παραταγμένοι στη σειρά τέσσερις τεράστιοι άσπροι μύλοι με φυλλώδεις σκεπές, που τα παλιά χρόνια εργάζονταν σκληρά για να αλέσουν το σιτάρι και τώρα είναι εκεί απλά για να ομορφαίνουν το τοπίο.
Η γραφική χώρα της Μυκόνου με τα αμέτρητα πάντα ασπρισμένα σοκάκια της γεμάτα φροντισμένα όμορφα ταβερνάκια, εστιατόρια, καφέ, μπαρ, που σφύζουν από ζωή, αλλά και την πολύ καλή αγορά με τα δεκάδες εμπορικά καταστήματα τα οποία παραμένουν ανοιχτά ως τις τέσσερις τα ξημερώματα και ότι άλλο μπορεί να ζητήσει κανείς, σε προκαλεί να την περπατάς ατέλειωτες ώρες εξερευνώντας κάθε της γωνιά. Το παλιό λιμάνι μπροστά στη χώρα που για χρόνια έδεναν τα καράβια για να μεταφέρουν κόσμο από όλα τα μέρη της Ελλάδας, έχει αρκετά καφέ και εστιατόρια με θέα το απέραντο γαλάζιο του αιγαίου, ακόμα και παραλία για να κολυμπήσει κανείς και να κάνει ηλιοθεραπεία χωρίς να απομακρυνθεί από την χώρα.
Η Μύκονος ξεχωρίζει και για τις πολλές και ονειρεμένες παραλίες της ιδανικές για κάθε προτίμηση καλύπτοντας κάθε ηλικία και γούστο. Χρυσόξανθες αμμουδιές, κρύα κρυστάλλινα γαλαζοπράσινα νερά. Πολυσύχναστες παραλίες καλά οργανωμένες με όλες τις ανέσεις, beach bar με δυνατή μουσική και τρελά πάρτι στην άμμο, παραλίες γυμνιστών, κοσμικές παραλίες που τις επισκέπτονται επώνυμοι αλλά και πιο ήσυχες και απομονωμένες με πιο απάτητες ακτές χωρίς ξαπλώστρες και ομπρέλες, παραλίες με όλες τις δυνατότητες των θαλάσσιων σπορ, και σχολές καταδύσεων αλλά και πιο οικογενειακές.
Οι πιο δημοφιλείς και πολυσύχναστες παραλίες στη Μύκονο βρίσκονται στη νότια πλευρά της μιας και είναι πιο προφυλαγμένες από τους βόρειους ανέμους που φυσούν στο νησί. Η μεταφορά στις παραλίες γίνεται πολύ εύκολα με το δικό σας μεταφορικό μέσο, αλλά και με την πολύ καλή και συχνή συγκοινωνία που διαθέτει το νησί, είτε οδικώς με λεωφορεία είτε με καΐκια που συνδέουν αρκετές παραλίες μεταξύ τους. Η Μύκονος πέρα από την φήμη που έχει για την έντονη και ξέφρενη διασκέδαση και τα ατέλειωτα πάρτι είναι ένας τόπος με αναρίθμητες ομορφιές. Ένα μαγευτικό νησί τόσο ελκυστικό που κανείς δεν μπορεί να το επισκεφτεί μόνο μια φορά.
Μύκονος Ιστορία
Κατά την μυθολογική παράδοση η Μύκονος πήρε το όνομα της από τον ήρωα Μύκονο, γιό του Ανίου του Καρυστού, βασιλιά της Δήλου. Αναφορές υπάρχουν για τον τάφο του ομηρικού ήρωα Αίαντα του Λοκρού που υπήρχε στο νησί και ίσως συνδέονται με τον θολωτό τάφο και τα ίχνη Μυκηναϊκής εγκατάστασης στα δυτικά του νησιού ή κατά άλλους με τον τύμβο της Φτελιάς. Ο μύθος αναφέρει επίσης ότι κατά την γιγαντομαχία ο Ηρακλής νίκησε τους Γίγαντες που κατοικούσαν στο νησί και τους φυλάκισε κάτω από τα βράχια του.
Προϊστορικές θέσεις διάσπαρτες στο νησί μαρτυρούν πρώιμη αποίκηση από διάφορους λαούς, Αιγύπτιους, Φοίνικές, Κάρες, Μινωίτες. Η ιωνική αποίκηση που ξεκινάει γύρω στα 1000 π.Χ με την καθοδήγηση του Ιπποκλή γιού του Νηλέα, εγκαινιάζει μια καινούργια ιστορική περίοδο. Οι αρχαίοι συγγραφείς αναφέρουν ότι στη Μύκονο υπήρχε ο ποταμός Αχελώος, του οποίου δεν σώζεται κανένα ίχνος αλλά από αρκετούς ταυτίζεται με το βαθύ λαγκάδι και το όρος Δίμαστο (με δύο κορφές), που μερικοί το ταυτίζουν με τη κορφή του προφήτη Ηλία του Ανωμερίτη ή την κορφή του προφήτη Ηλία του Βορνιώτη.
Στην αρχαία Μύκονο υπήρχαν δύο οικισμοί. Ο ένας στη θέση της σημερινής Μυκόνου και ο δεύτερος κοντά στο σημερινό Παλαιόκαστρο. Στη Μύκονο λατρεύονταν κυρίως ο Διόνυσος, με τις επωνυμίες Βακχεύς και Ληνεύς, η μητέρα του Σεμέλη, η θεά Δήμητρα ως Χλόη, ο Ποσειδώνας, ως τεμενίτης και Φύκιος, ο Δίας ως Βουλεύς και Χθόνιος αλλά και οι Ηρακλής, Απόλλων και Μύκονος.
Ανασκαφές που έχουν γίνει στο Νησί, έφεραν στο φως λίγα αρχαία λείψανα. Σημαντικότερο εύρημα είναι ένας μεγάλος πιθαμφορέας του 675 π.Χ περίπου, με ανάγλυφες παραστάσεις από τον Τρωικό πόλεμο. Τα αρχαία νομίσματα της Μυκόνου απεικονίζουν συνήθως τη κεφαλή του Διόνυσου στεφανωμένη με κισσό. Συχνά απεικονίζουν τις κεφαλές του Ποσειδώνα και τις Δήμητρας αλλά και παραστάσεις με σταφύλια και κόκκους κριθαριού.
Μετά τους Μηδικούς πολέμους η Μύκονος έγινε μέλος της Α’ Αθηναϊκής συμμαχίας που κυριαρχούσε στο Αιγαίο και αργότερα της Β’. Το 451 π.Χ, η Μύκονος κατέβαλλε συμμαχικό φόρο ένα και μισό τάλαντο που όμως αργότερα μειώθηκε λόγω της κακής οικονομικής της κατάστασης.